Ανίχνευση και καταγραφή πρωίμων κλινικών εκδηλώσεων σε παιδιά με αυτισμό

ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΠΡΩΙΜΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ

Λευθέρη Κατερίνα, Τζουβελέκης Παναγιώτης, Αναγνώστου Ηλέκτρα, Βασιλοπούλου Παναγιώτα

Κέντρο Ειδικών Θεραπειών «Πράξις & Λόγος»

ΣΚΟΠΟΣ: Η καταγραφή των πρώιμων κλινικών συμπτωμάτων που παρατηρήθηκαν από τους γονείς
πριν τη διαγνωστική εκτίμηση από τους ειδικούς επιστήμονες. Σημαντική θεωρείται η παρατήρηση
των φαινομένων αυτών γιατί συνήθως αποτελεί την απαρχή της αναζήτησης από τους γονείς στην
έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση του προβλήματος των παιδιών τους.

ΥΛΙΚΟ: Για την επίτευξη του σκοπού διενεμήθησαν ερωτηματολόγια κλειστού τύπου σε γονείς
16 παιδιών ηλικίας 4 ½ – 7 ετών που είχαν διαγνώσεις στο φάσμα της Διάχυτης Αναπτυξιακής
Διαταραχής.

ΜΕΘΟΔΟΣ: Το ερωτηματολόγιο σχεδιάστηκε βασιζόμενο στη διεθνή βιβλιογραφία. Αποτελείται
από 15 ερωτήσεις κλειστού τύπου, οι οποίες σκοπό έχουν να ανιχνεύσουν τις συμπεριφορές των
παιδιών στην καθημερινότητά τους (λεκτική-μη λεκτική επικοινωνία, εμμονές-στερεοτυπικές επαναλαμβανόμενες κινήσεις, παιχνίδι, φαγητό, ύπνος).

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τη μελέτη των ερωτηματολογίων προκύπτει ότι το 50% των γονιών δεν
είχαν παρατηρήσει τίποτα το ασυνήθιστο στη συμπεριφορά των παιδιών τους έως την ηλικία των
24 μηνών. Ένα μικρότερο ποσοστό ανέφερε το διάστημα 6 έως 10 μήνες ως δείκτη για την ανάδειξη
των προβλημάτων στη συμπεριφορά του παιδιού που αφορούσε στην επικοινωνία με τους γονείς
και το οικείο περιβάλλον (μη ανταπόκριση στους ήχους, στο άκουσμα του ονόματός του,
δεν χαμογελούσε). Σημειώθηκε ο 6ος μήνας σαν σημείο αξιολόγησης της μη εκφοράς ήχων
ευχαρίστησης, χαράς, θυμού κ.λ.π. Σε ότι αφορά το φαγητό οι δυσκολίες εντοπίστηκαν (μάσηση,
κατάποση) στους 24 μήνες. Η αδιαφορία του παιδιού στο παιχνίδι / ενασχόληση με τη μητέρα και
τους οικείους εντοπιζόταν σε ηλικία 12-24 μηνών. Μεταξύ 18-24 μηνών παρατηρείται αδυναμία βλεμματικής επαφής και μίμησης. Επίσης, από 12 έως 36 μήνες αναφέρεται προσκόλληση σε
συγκεκριμένα αντικείμενα / παιχνίδια (αυτοκινητάκια, κούκλες, τουβλάκια, ντουλάπια κ.λ.π).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Διαπιστώθηκαν μερικά κλινικά σημάδια εντοπισμού της προβληματικής συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ηλικίας, τα οποία οφείλουν να οδηγήσουν
στην έγκαιρη διάγνωση και πρώιμη αντιμετώπιση της διαταραχής. Από τη συστηματική καταγραφή
των απαντήσεων που έδωσαν οι γονείς συμπεραίνουμε ότι μέχρι και την ηλικία 2 ετών υπάρχει ένας
χρόνος «αναμονής» και επιφύλαξης που καθυστερεί τη θεραπευτική παρέμβαση στην αντιμετώπιση
της διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής.